Μπορεί ένας ενήλικος να απολαύσει μια παιδική παράσταση;;Και μάλιστα οταν δεν συμμετέχει το παιδί του ή κάποιο δικό του άτομο;;
Τα παιδιά λειτουργούν περισσότερο με ένστικτο χωρίς ιδιαίτερη σκέψη.Ειναι πάντα εκφραστικά ,δεν φοβούνται να εκτεθούν, να τρέξουν, να γελάσουν, να μεταμφιέστουν.Ειναι εύπλαστα και ανοιχτά στο διαφορετικό.
Και είναι ωραίο ρε γαμωτο,να βλέπεις μικρά παιδιά, να σηκώνονται απ τη καρέκλα, την οθόνη, την τηλεόραση και να κινούνται,να παίζουν, να παρατηρούν, να δημιουργούν και να εκφράζονται.
Σήμερα παρακολούθησα μια εξαιρετική παιδική παράσταση απ το παιδικό και εφηβικό εργαστήρι της νέας Διάπλασης.
Μια πραγματικά πολύ όμορφη διασκευή της Λυσιστράτης (όμορφοι και έξυπνοι διαλόγοι, αστείοι και to the point όσο αφορά το μήνυμα του έργου).
Η σκηνοθεσία ήταν του Άρη Σταύρου ο οποίος έχει κριθεί και τα πάει περίφημα τόσα χρόνια.Προσφέρει και παράγει πολιτισμό στον τόπο μας όπως και όλα τα μελη της νέας Διάπλασης που πια νιώθω πως είναι μια οικογένεια και όχι ένας σύλλογος.
Σ αυτή την παράσταση, μου άρεσε πολύ ο τρόπος που έδεσε τα πολύ μικρά παιδιά με τους εφήβους και έγινε ένα δημιουργικό πάντρεμα δύο κόσμων που έγιναν ένας, ώστε να μας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον ως το τέλος.
Οι μικροί πρωταγωνιστές ήταν υπέροχοι και πολύ καλά δουλεμένοι.Κάποιους τους έχω ξανά απολαύσει σε παράσταση της Διάπλασης και τους έχω ξεχωρίσει. Φέτος κόλλησα με ένα ξεχωριστό "μούτρο" ,που πρώτη φορά είδα και ήταν το πιο εκφραστικό απ όσα έχω δει ως τώρα!
Και τελος πάντως αν δεν πιστεύεται εμένα, ρωτήστε τον μικρό θεατή που κάθονταν δύο θέσεις πιο δίπλα και αναφωνούσε ενθουσιασμένος " Καλά τους κάνετε, πάρτε και το δικό μου σπαθί!"Και έβγαζε το φωτοσπαθο να τους το δώσει.(Απλά Θεούλης)
Θελω να πω ενα μεγάλο μπράβο ,στον Άρη, τον κύριο Μπάμπη, που ψυχή και σώμα είναι πάντα δίπλα στα παιδιά, σε όλα τα μέλη της Νέας Διάπλασης που δουλεύουν ασταμάτητα και βγαίνει πάντα αυτό το όμορφο αποτέλεσμα.
Για μας είναι χαρά και τιμή που έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθούμε τέτοιες παραστάσεις και να νιώθουμε πως κάτι καλό γίνεται στον τόπο μας!
Είστε υπέροχοι! ( Μαρία Κανελοπούλου - θεατής της παράστασης)
